راهنمای ارتباط با رسانه برای متخصصین

نوشتن در مطبوعات و به طور کلی ارتباط با رسانه برای هر کسی می‌تواند تجربه هیجان‌انگیزی باشد. خود من هیچ‌وقت روزی را که نخستین مطلبم در روزنامه چاپ شد، فراموش نمی‌کنم. اما مسلما ورود به دنیای رسانه هم مانند هر جای دیگری آداب و رسوم خاص خودش را دارد. در مقاله پیش رو درباره این موضوع نوشته‌ام که افراد متخصص چگونه می‌توانند در مطبوعات قلم بزنند؟  

دلایل و انگیزه‌های شما برای ارتباط با رسانه چیست؟

دلایل و انگیزه‌های زیادی وجود دارد تا شما به حضور در مطبوعات تمایل داشته باشید:

• احساس می‌کنید حضور در مطبوعات به ارتقای جایگاه شغلی و حرفه‌ای شما کمک می‌کند.
• احساس می‌کنید حضور در مطبوعات به شما اعتبار و شهرت می‌بخشد.
• احساس می‌کنید به حرفه روزنامه‌نگاری علاقمند هستید و دوست دارید این شغل را تجربه کنید.
• احساس می‌کنید شوق نوشتن دارید و علاقمندید دانسته‌های‌تان را با دیگران به اشتراک بگذارید.
• احساس می‌کنید دغدغه‌های فرهنگی و اجتماعی دارید.
• و ده‌ها دلیل، انگیزه و احساس دیگر…

تمامی این دلایل، انگیزه‌ها و احساسات قابل احترام هستند و اگر هر کس اینها را با چاشنی تعهد آمیخته کند، بدون‌شک شاهد اتفاقات خوبی در جامعه و کشورمان خواهیم بود. 

قبل از آنکه به موضوع اصلی مقاله بپردازم، بهتر است معرفی مختصری درباره انواع رسانه‌ها داشته باشم:

• رسانه‌های چاپی مانند روزنامه‌ها و مجلات.
• رسانه‌های آنلاین مانند خبرگزاری‌ها و نشریات الکترونیک.
• رسانه‌های دیداری و شنیداری مانند تلویزیون و رادیو؛ بعضی از این رسانه‌ها هم به صورت آنلاین در دسترس هستند. مانند رادیوهای آنلاین (پادکست) و تلویزیون‌های اینترنتی.
• رسانه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، اینستاگرام، تلگرام، توییتر و غیره

شرایط ورود و کارکردن با هر کدام از این رسانه‌ها متفاوت است. در این مقاله تکیه برای ارتباط با رسانه‌های چاپی و آنلاین است. رسانه‌هایی که نوشتن رکن اصلی کار آنها و مهم‌ترین راه ارتباطی‌شان با مخاطب است.

همچنین توضیحات این مقاله بیشتر برای ارتباط افراد با رسانه‌هاست. ارتباط سازمان‌ها، شرکت‌‌ها و موسسات با رسانه‌ها تابع شرایط ویژه‌ای است که به زودی در مقاله‌ای دیگر به آن می‌پردازم.

برای ارتباط با رسانه مطالب خوب بنویسید

در مرحله اول ارتباط با رسانه، مهم این است که شما بتوانید خوب بنویسید. سوابق کاری و تخصصی شما در مرحله بعدی قرار می‌گیرد. اگر بهترین متخصص دنیا در حیطه کاری خود باشید، اما نتوانید دانسته‌های خود را از طریق نوشتن منتقل کنید، بدون‌شک با مخاطبان خود در رسانه‌ها نمی‌توانید ارتباط برقرار نمایید.

به همین دلیل احتمالا رسانه‌ها شما را چندان تحویل نمی‌گیرند. زیرا مطبوعات علاوه بر آنکه به دنبال انتشار اطلاعات موثق و صحیح هستند، به شدت (!) از قلم‌های ساده و روان استقبال می‌کنند. پس بهتر است در ابتدا مهارت نوشتن را در خود تقویت کنید.

هدف خود را از ارتباط با رسانه مشخص کنید

تعیین هدف شما برای ارتباط با رسانه تاثیر مستقیمی بر کیفیت و نحوه تعامل شما با رسانه‌ها دارد. مثلا شما علاقمند به حرفه روزنامه‌نگاری و خبرنگاری هستید، در این صورت کسب تخصص‌های اولیه در این زمینه برای ارتباط با هر رسانه‌ای یک الزام است. اینکه شما با قواعد این کار به صورت علمی و عملی آشنا باشید.

اگر فرد تازه‌کاری باشید، ممکن وقتی درخواست همکاری با نشریه‌ای را می‌دهید، آنها از شما بخواهند مدتی به صورت آزمایشی برای‌شان کار کنید و سپس در آنجا به صورت پاره‌وقت یا تمام‌وقت استخدام شوید. مطمئنا همه چیز به کیفیت کار شما و سیاست‌های آن نشریه بستگی دارد.

شاید هم می‌خواهید نوشتن در مطبوعات را به عنوان شغل دوم یا یک دغدغه کاری و شخصی دنبال کنید. در این صورت نحوه ارتباط شما با رسانه متفاوت است.

پس در گام نخست، هدف خود را مشخص کنید و به عبارت بهتر تکلیف‌تان را با خودتان معلوم کنید؛ البته ممکن است انگیزه‌ها و دلایل شما برای ارتباط با رسانه به مرور زمان تغییر کند.

به طور مثال من در ابتدا با انگیزه ترویج علم، نوشتن در مطبوعات را شروع کردم. در آن زمان به هیچ‌عنوان انگیزه‌های شغلی نداشتم. منتها در حال حاضر بعد از نزدیک به ۱۰ سال از شروع کارم در مطبوعات، روزنامه‌نگاری علمی را به عنوان شغل و حرفه اصلی خود انتخاب کردم.

روش‌های ارتباط با رسانه چیست؟

در زمینه ارتباط با رسانه عموما دو روش کلی وجود دارد:

روش اول: ممکن است شما در نشریه یا خبرگزاری دوست و آشنایی دارید. شاید او بتواند ارتباط شما را با رسانه‌ای که در آن کار می‌کند یا سایر رسانه‌های همکار برقرار کند.

فقط باید این را بدانید که حتی اگر دوست شما به عنوان سردبیر در نشریه‌ای کار می‌کند،‌ او باید براساس قواعد و مقررات نشریه برخورد کند.

پس هیچ‌گاه سعی نکنید خواسته خود را برای چاپ مقاله یا مطلب‌تان در یک نشریه به دوست یا دوستان مطبوعاتی خود تحمیل کنید. بدون‌شک آنها در حیطه کاری خود بنا به دلایل شغلی و اجتماعی معذوراتی دارند. همان‌طور که شما هم در شغل و حرفه خود این‌چنین هستید.

مثلا بارها شده که در حین آماده‌سازی مطلبی برای نشریاتی که با آنها کار می‌کنم به دوستان متخصص و دست به قلم خود سفارش مطلب می‌دهم. به دفعات هم پیش آمده است که مقالات ارسالی از بهترین و نزدیک‌ترین دوستانم را برای انتشار در مطبوعات کاملا رد کرده‌ام. زیرا کیفیت مناسبی نداشتند.

به همین خاطر سعی کنید با دوست مطبوعاتی خود مشورت کنید و از او راهنمایی بخواهید. پیشنهادات و انتقادات حرفه‌ای او کیفیت کارتان را بالا خواهد برد. دوست شما می‌تواند ارتباط شما را با رسانه تسهیل کند، اما اگر نوشته‌های شما کیفیت لازم را نداشته باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند تضمینی برای ادامه همکاری شما با مطبوعات بدهد.

روش دوم: اگر دوست و آشنایی در مطبوعات ندارید، جای نگرانی نیست. مطالب خوب شما بهترین معرف‌تان در مطبوعات خواهند بود. فقط کافی است مدتی در مطبوعات مطالب خوب بنویسید، آن وقت خواهید دید که به مرور دوستان مطبوعاتی خوبی پیدا می‌کنید و از نشریات مختلف با شما تماس می‌گیرند.

برای این منظور چند نمونه از مطالب‌تان را به همراه نامه‌ای رسمی به دفتر روزنامه یا نشریه‌ای که علاقمند به همکاری با آنها هستید، ایمیل کنید یا سی.دی فایل آن را به نشانی پستی‌شان بفرستید. فقط خواهشا نوشته‌‌تان دست‌نویس نباشد. حتما مطلب خود را تایپ کرده و فایل آن را تحویل نشریه دهید. زیرا در هیچ نشریه‌ای تایپیستی برای تایپ مقالات دست‌نویس وجود ندارد!

اگر بتوانید به صورت حضوری به دفتر نشریه بروید که دیگر عالی است. معمولا در دیدارهای حضوری ارتباطات بهتر و پایدارتری شکل می‌گیرد. 

برای مراجعه حضوری به دفتر هر رسانه‌ای، از قبل با آنها تماس بگیرید و روز و ساعت قرار را هماهنگ کنید. هیچ‌گاه سرزده نروید، تا با شما برخورد شایسته‌تری داشته باشند.

اینها روش‌های معمولی و کلی ارتباط افراد با رسانه بود. مطمئنا با توجه به شرایط و جایگاه هر کس و هر رسانه، روش‌های متنوعی برای ارتباطات وجود خواهد داشت.

در ادامه درباره روش دوم، توضیحات بیشتری داده‌ام.

کدام نشریات برای آغاز ارتباط با رسانه مناسب‌تر هستند؟

همه چیز در ابتدا به هدف و انگیزه شما بستگی دارد. همچنین جایگاه علمی و تخصصی شما هم در ارتباط با رسانه بی‌تاثیر نیست. مطمئنا هرچقدر این جایگاه بالاتر باشد، در آغاز کار کیفیت ارتباط شما هم با رسانه‌ها بالاتر خواهد رفت.

ولی باز هم باید تاکید کنم، کیفیت مطلب شما مهم‌ترین معیار است. مثلا اگر استاد دانشگاه هم باشید، اما مطلب خوبی ننویسید، احتمال ردشدن مطلب شما وجود دارد.

شروع کار با مطبوعات پرمخاطب

خوشبختانه من در چند سال اخیر این فرصت را داشتم تا با بهترین و معتبرترین رسانه‌های کشور از نزدیک همکاری کنم. به همین دلیل برخی افراد از من می‌پرسند که علاقمند هستیم مطلبی هم از ما در فلان نشریه معتبر چاپ شود. چه کاری باید انجام دهیم؟

راستش در جواب این پرسش می‌گویم که شروع کار نویسندگی علمی با نشریات پرمخاطب و معتبر اندکی سخت است. معمولا این نشریات با نویسنده‌ها و روزنامه‌نگاران حرفه‌ای کار می‌‌کنند و موضوعات زیاد و متنوعی را پوشش می‌دهند.

از طرفی دیگر طبیعتا عده زیادی همچون شما، علاقمند به انتشار مطالب‌شان در این نشریات هستند. معمولا این نشریات به طور روزانه ده‌ها ایمیل و نامه برای این منظور دریافت می‌کنند. پس شانس انتشار مطالب شما در این رسانه‌ها کمی پایین می‌آید. مگر آنکه مطلب قوی و خوبی نوشته باشید.

منتها باید بگویم متاسفانه بخش زیادی از درخواست‌های انتشار مطالب در این نشریات، به دلیل کیفیت پایین مطالب، تکراری‌بودن و دلایل دیگر رد می‌شوند. به همین خاطر سعی کنید مطالب خوب و با کیفیتی بنویسید تا شانس شما بالاتر برود. به خصوص اگر هیچ سابقه مطبوعاتی ندارید.

شروع کار با مطبوعات محلی

کار با مطبوعات محلی مناسب‌ترین گزینه برای آغاز حضور در رسانه‌ و ایجاد سابقه مطبوعاتی است. به خصوص برای افراد متخصصی که در زمینه نویسندگی تجربه کمتری دارند. خوشبختانه در حال حاضر در هر شهری (حتی شهرهای کوچک با جمعیت چند هزار نفر) حداقل یک روزنامه، نشریه یا پایگاه خبری محلی وجود دارد.

اگر هم در شهرهای بزرگی مانند تهران زندگی می‌کنید، دست شما بسیار بازتر است و برای ارتباط با مطبوعات محلی حق انتخاب بیشتری دارید.

مطبوعات محلی معمولا در محدوده یک محله، شهر یا استان توزیع می‌شوند و اغلب آنها به دلیل محدودیت در منابع انسانی و مالی، قادر نیستند موضوعات مختلف را در رسانه‌ خود پوشش دهند.

به همین خاطر اگر شما به عنوان متخصص در شاخه‌ای از علم، فناوری و یا حرفه کاری به آنها مراجعه کنید و پیشنهاد همکاری دهید، به احتمال زیاد از پیشنهاد شما استقبال می‌شود.

از طرفی دیگر حجم کاری این رسانه‌ها به نسبت کمتر است و اگر نوشته‌های اولیه شما فاقد برخی استانداردهای لازم باشد، دبیران آنها با وقت و حوصله بیشتری می‌توانند ایرادات مطالب‌تان را برطرف کنند. این امکان بسیار خوبی است تا شما از آنها چیزهای بسیاری بیاموزید.

به خاطر دارم نخستین مطالب مطبوعاتی من در روزنامه نسل فردا در اصفهان به چاپ رسید. در آن موقع من نوجوانی دبیرستانی بودم و به واسطه همکاری با تحریریه این روزنامه، چیزهای بسیار زیادی در زمینه روزنامه‌نگاری و نویسندگی علمی یاد گرفتم.

بهتر است قبل از برقراری ارتباط با رسانه‌های محلی، چند شماره از روزنامه یا نشریه آنها را تهیه کنید. اگر رسانه آنها آنلاین است، مطالب چند ماه اخیرشان را مرور کنید و بخش‌بندی‌های سایت را بررسی کنید.

با توجه به زمینه تخصصی‌‌تان، ببینید جای چطور مطالبی در آن رسانه خالی است و برایش پیشنهادی آماده کنید. بهتر است در رابطه با پیشنهادتان حداقل یک یا دو مطلب ساده و کوتاه (در حد ۳۰۰ الی ۴۰۰ کلمه) بنویسید. این مطالب نه تنها نمونه کارتان خواهد بود، بلکه مسئول رسانه پیش‌نمایش بهتری از پیشنهاد شما می‌بیند.

شروع کار با نشریات تخصصی عمومی

وقتی از نشریات تخصصی عمومی صحبت می‌کنم، منظورم نشریات علمی ـ پژوهشی دانشگاهی یا مجلات تخصصی انجمن‌های علمی نیست. چاپ مقاله در این نشریات سازوکار جداگانه‌ای دارد و موضوع بحث ما نیست.

منظور از نشریات تخصصی عمومی، مجلاتی است که در یک یا چند حیطه تخصصی به چاپ می‌رسند و از طریق کیوسک‌های مطبوعاتی به مخاطبین عرضه می‌شوند. مثلا مجله «عصر شبکه» ماهنامه‌ای است که در زمینه علوم رایانه و فناوری اطلاعات به چاپ می‌رسد. یا ماهنامه «دنیای سرمایه‌گذاری»، نشریه‌ای تخصصی در زمینه اقتصاد است؛ و ده‌ها مثال دیگر.

کار با نشریات مرتبط با زمینه تخصصی‌تان از برخی جهات راحت‌ و از برخی جهات سخت است. راحت از این بابت که شما می‌توانید در این نشریات درباره سوژه‌های تخصصی‌تری در حیطه کاری خود مطلب بنوسید. چیزی که در نشریات و رسانه‌های عمومی امکان‌پذیر نیست. 

مثلا فرض می‌کنیم شما کارشناس و متخصصی در زمینه رایانه هستید. قصد دارید در مطلبی، ویژگی‌های جدید نوع خاصی از پردازنده‌های رایانه‌ای را بررسی کنید. مسلما چنین سوژه‌ای در مجله‌ای تخصصی در زمینه فناوری اطلاعات و رایانه خواننده بیشتری دارد تا در نشریه‌ای عمومی. 

از طرفی دیگر اغلب اعضای تحریریه و مخاطبین نشریات تخصصی عمومی به موضوعات کلی آن رشته تا حدود زیادی اشراف دارند و این، کار شما را برای ارتباط با آنها ساده‌تر می‌کند.

اما سختی کار با نشریات تخصصی این است که تنوع برخی سوژه‌ها تا حدودی کمتر می‌شود. همچنین این احتمال وجود دارد که متخصصین دیگری هم درصدد چاپ مقاله خود در آن نشریه باشند و به شاید رقابت کمی بالا باشد.

به همین خاطر در اینجا کیفیت مطلب و سوژه‌های پیشنهادی شما نقش مهمی در پذیرش مطلب‌تان خواهد داشت.

نوشتن در نشریات تخصصی عمومی به شما کمک می‌کند در جامعه کاری خود بیشتر شناخته شوید.

قبل از برقراری ارتباط با چنین نشریاتی هم سعی کنید چند شماره از آنها را مطالعه نمایید تا شناخت بهتری نسبت به آنها پیدا کنید.

اگر با نشریات تخصصی حوزه کاری خود آشنا نیستید، پیشنهاد می‌کنم به سایت «مگ ایران» مراجعه کنید. مگ‌ایران بانک جامعی از اطلاعات نشریات کشور است و ‌از طریق موتور جستجو و نیز فهرست‌های موضوعی و الفبایی آن، به راحتی می‌توانید نشریات مرتبط با تخصص خود را پیدا کنید.

هرم ارتباط با رسانه بسازید

من حدود سه سال پیش تصمیم گرفتم فعالیت‌های مطبوعاتی‌‌ام را به عنوان «روزنامه‌نگار علمی آزاد» ادامه دهم. به این معنا که در استخدام رسمی هیچ رسانه‌ای نباشم و به صورت حق‌التحریری و پروژه‌ای کار کنم. 

از این رو برای شناخت بهتر رسانه‌ها و ارتباط موثرتر با آنها جداول و نمودارهای مختلفی را برای خودم ترسیم می‌کردم. در نهایت به مدلی به نام «هرم ارتباط با رسانه» رسیدم. هرمی که توانست به هدف‌گذاری‌های کاری من بسیار کمک کند. به نظرم ترسیم این هرم برای هر کسی که علاقمند به همکاری با رسانه‌ها است، سودمند خواهد بود.

هر کس می‌تواند هرم اختصاصی خود را داشته باشد. این هرم از سه طبقه تشکیل شده است. پایین‌ترین طبقه مربوط به نشریات و رسانه‌های عمومی است. رسانه‌هایی که اغلب حوزه‌ها را پوشش می‌دهند و فراگیرتر هستند. مانند روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها.

طبقه میانی مربوط به رسانه‌های نیمه‌عمومی است. این رسانه‌ها موضوعات مختلف حوزه‌ای خاص را پوشش می‌دهند و مخاطبین آنها خاص‌تر هستند. مانند نشریات و رسانه‌های فرهنگی، اجتماعی، علمی و غیره.

نوک هرم به رسانه‌های تخصصی عمومی اختصاص دارد. رسانه‌هایی که به طور ویژه مطالبی در یک زمینه خاص منتشر می‌کنند. مانند نشریات تخصصی در زمینه علوم انسانی، فنی و مهندسی و غیره.

شما کافی است با اندکی تحقیق و بررسی و به مرور زمان هرم رسانه‌ای خود را ترسیم کنید. و در هر طبقه از این هرم، نشریات و رسانه‌های موردنظرتان قرار دهید و با آنها ارتباط بگیرید و نوشتن را برای‌شان شروع کنید.

تجربه به من ثابت کرده است، در ماه‌ها و حتی سال‌های اول ارتباط با رسانه، شروع کار با رسانه‌های طبقه زیرین و نوک هرم نسبت به طبقه میانی راحت‌تر و اثربخش‌تر است.

یک مثال از خودم

برای روشن‌شدن موضوع مثالی از هرم رسانه‌ای خودم می‌زنم:

من در مطبوعات در زمینه علوم فضایی و نجوم می‌نویسم. در حال حاضر در هرم رسانه‌ای من، (در بخش رسانه‌های چاپی) روزنامه‌های «جام‌جم» و «شرق» در طبقه زیرین این هرم و در قسمت رسانه‌های عمومی قرار می‌گیرند. مطالب من در صفحه علم و دانش این روزنامه‌ها به چاپ می‌رسد.

مجلات «دانستنیها» و «دانشمند» که نشریاتی علمی هستند، در این هرم، در طبقه میانی قرار دارند. بخشی از صفحات این مجلات به موضوعات فضایی و نجومی اختصاص دارد.

برای من در نوک هرم، مجلات تخصصی «نجوم» و «فناوری فضایی» قرار دارند. نشریاتی که به طور تخصصی در زمینه نجوم و فضا منتشر می‌شوند.

نخستین قدم ارتباط با رسانه چیست؟

در ابتدای ارتباط با رسانه به دنبال انجام کارهای بزرگ و عجیب نباشید. مثلا در نخستین جلسه کاری با مسئول یک رسانه نگویید من می‌توانم هر روز برای شما مطلبی ۲۰۰۰ کلمه‌ای بنویسم! حتی اگر فکر می‌کنید توان و وقت این کار را هم دارید، مطمئمن باشید پیشنهاد معقولی نیست.

زیرا اگر شما هم روی این موضوع اصرار کنید، طرف رسانه‌ای شما که مسلما شخص باتجربه‌ای است، به شما اعتماد نمی‌کند.

بهترین کار انجام کارهای کوچک (از نظر حجم کاری و محتوایی) و استمرار آن در بستر زمان است. از قدیم گفته‌اند سنگ بزرگ نشانه نزدن است!

ستون‌نویسی در روزنامه‌ها

اگر قرار است با روزنامه‌ای همکاری کنید، پیشنهاد دهید که می‌توانید هر هفته برای آنها ستون‌نویسی کنید. معمولا حجم محتوای ستون روزنامه‌ها کم و چیزی بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ کلمه است.

راستش را بخواهید نوشتن این حجم کم از مطلب، آن هم به صورت هفتگی خودش کار بزرگی محسوب می‌شود! چرا که تا چشم به هم می‌زنید، موعد ارسال مطلب هفته بعد فرا رسیده است.

حجم کم ستون‌‌ها در روزنامه باعث می‌شود مطالب آنها بسیار خوش‌خوان‌تر باشد و خوانندگان تقریبا به اندازه مطلب اصلی صفحات روزنامه آنها را بخوانند.

همچنین کمتر پیش می‌آید به دلیل چاپ آگهی یا مطلبی ویژه و مهم در یک شماره از روزنامه، ستون را حذف کنند.

ستون‌ها در روزنامه‌ها بعد از چند ماه خوانندگان ثابت پیدا می‌کنند و این به شناخته‌شدن نویسنده آن منجر می‌شود.

نکته مهم: در نظر داشته باشید بخش زیادی از مطالبی که امروز در روزنامه‌ای می‌خوانید، دست‌کم از دو روز قبل از سوی نویسندگان به روزنامه ارسال شده است. پس انتظار نداشته باشید که هر وقت مطلبی فرستادید، همان فردا چاپ شود!

نوشتن مطالب کوتاه در مجلات

مجلات به طور کلی در مقایسه با روزنامه‌ها از نظر بازه زمانی انتشار و تعداد صفحات، تفاوت‌های اساسی دارند. به همین دلیل سازوکار تولید محتوا در مجلات اندکی متفاوت است. این ویژگی‌ها روی نحوه تعامل شما با مجلات تاثیرگذار است.

مجلات معمولا به صورت هفته‌نامه، دوهفته‌نامه، ماهنامه‌ و حتی فصل‌نامه منتشر می‌شوند. به همین خاطر زمان‌بندی کاری مجلات نسبت به روزنامه‌ها فشردگی کمتری دارد. از این رو آنها سعی می‌کنند روی کیفیت محتوا و صفحه‌آرایی تمرکز بیشتری داشته باشند.

بسیاری از مجلات بخش زیادی از مطالب هر شماره خود را از چندین هفته یا چند ماه قبل به اعضای تحریریه و نویسندگان خود سفارش می‌دهند.

پس نباید انتظار داشته باشید مطلبی را که برای مجله‌ای ارسال می‌کنید، در نزدیک‌ترین شماره آن به چاپ برسد.

در این موضوع نکته مهمی نهفته است؛

برای شروع کار با مجلات، مطالبی برای آنها بفرستید که تاریخ مصرف نداشته باشند. یعنی مجله هر زمان که صلاح دید بتواند آن را چاپ کند.

مطالبی که به موضوعات روز اختصاص دارد یا براساس مناسبتی تاریخی و یا رویدادی خاص نوشته شده‌اند (حتی اگر خوب هم باشند)، ممکن است بنا به دلایل مختلف از زمان چاپ آنها بگذرد و دیگر نتوان آن را در مجله کار کرد.

مطالب آموزشی کوتاه و دنباله‌دار، اطلاعات عمومی یا حتی ترجمه مقالات کم‌حجم از نشریات خارجی می‌تواند برای شروع کار با مجلات، مناسب‌تر‌ باشد.

نوشتن مطالب هفتگی در رسانه‌های آنلاین

روشی که برای ستون‌نویسی در روزنامه‌ها پیشنهاد کردم، می‌تواند در رابطه با رسانه‌های آنلاین نیز به کار گرفته شود. یعنی شما به یک خبرگزاری پیشنهاد دهید به صورت هفتگی مطالب کوتاه و خواندنی برای آن ارسال می‌کنید.

برای مطالب هفتگی خود، یا مشورت مسئول مربوطه در خبرگزاری، روز ثابتی در نظر بگیرد تا دنبال‌کردن مطالب شما از سوی خوانندگان راحت‌تر باشد. مثلا مطالب شما هر شنبه منتشر شود.

درباره رسانه‌های آنلاین هم اگر کار را با خبرگزاری‌ها محلی آغاز کنید، نتایج بهتری می‌گیرید.

در رسانه‌ها با چه کسی صحبت کنم؟

برای ارتباط با هر رسانه‌ای باید بدانید سراغ چه کسی را بگیرید. اغلب فکر می‌کنند که مثلا اگر با توانستند با سردبیر رسانه‌ای ارتباط بگیرند، همه چیز حل است. ولی باید بگویم همیشه این‌گونه نیست. زیرا در برخی رسانه‌ها، سردبیر مشغله‌های کاری زیادی دارد و ممکن است کار شما از سوی او به خوبی پیگیری نشود.

روزنامه‌ها: در روزنامه‌ها تهیه مطالب هر صفحه از روزنامه برعهده یک فرد به نام «دبیر صفحه» است. او با هماهنگی سردبیر با نویسندگان ارتباط دارد و مطالب مربوط به صفحه خود را جمع‌آوری و ویراستاری می‌کند و روی صفحه‌آرایی صفحه‌اش نظارت دارد.

به همین خاطر در روزنامه‌ها بهتر است به سراغ دبیر صفحه بروید. مثلا اگر تخصص شما پزشکی است، باید ببینید مطالب مربوط به تخصص شما در کدام صفحه از روزنامه منتشر می‌شود تا وقتی با روزنامه تماس گرفتید، سراغ دبیر صفحه مربوطه را بگیرید.

خبرگزاری‌های آنلاین: «دبیر سرویس» در خبرگزاری‌ها تقریبا نقشی مشابه دبیر صفحه در روزنامه‌ها دارد. خبرگزاری‌ها تهیه مطالب موضوعات کاری خود را به فردی به نام دبیر سرویس واگذار می‌کنند. پس برقراری ارتباط با دبیر سرویس، پای شما را بهتر و سریع‌تر به خبرگزاری‌ها باز خواهد کرد.

مجلات: در اغلب مجلات «سردبیر» یا «دبیر تحریریه» نقش پررنگی در تامین محتوا و ارتباط با نویسندگان دارند. به همین خاطر بهتر است برای ارتباط با مجلات ابتدا سراغ آنها را بگیرید. ممکن است آنها برای شروع همکاری و پیگیری‌های بعدی خود شخصا با شما در تماس باشند و یا شما را به همکاران دیگر خود معرفی کنند.

سخن آخر درباره ارتباط با رسانه

چند موضوع مهم و اساسی درباره ارتباط با رسانه وجود دارد که در اینجا به طور خلاصه به آن می‌پردازم.:

• واقعیتی که در ارتباط با رسانه‌ها وجود دارد این است که آنها به دنبال مطالب مخاطب‌پسند هستند. زیرا حیات آنها به مخاطبان‌شان بستگی دارد. رسانه‌ای که مخاطب نداشته باشد، مانند فردی است که در سالنی خالی سخنرانی می‌کند. پس شما هم سعی کنید مطالبی جذاب و خلاقانه برای رسانه‌ها بنویسید تا مخاطب خاص خود را پیدا کنید.
• نکته مهم دیگر اینکه رسانه‌ها مطالبی که ماهیت تبلیغاتی برای فرد یا مجموعه‌ای را دارند، رد می‌کنند. مگر آنکه آن مطلب در قالب رپورتاژ آگهی در آن رسانه منتشر شود که این موضوع مستلزم پرداخت هزینه به آن سانه است. پس سعی نکنید چنین مطالبی برای رسانه‌ها بنویسید.
• موضوع مهم دیگر عنوان شما در رسانه‌هاست. بعضی رسانه‌ها صرفا اسم نویسنده را بالای مطلب او منتشر می‌کنند. برخی دیگر اسم را همراه با عنوانی کوتاه که معرف تخصص و سابقه نویسنده باشد، می‌نویسند. مثلا احمد احمدی؛ کارشناس علوم قضایی.
  در برخی رسانه‌ها هم این امکان وجود دارد که نام نویسنده همراه با سمت سازمان او آورده شود. مثلا احمد احمدی مدیرعامل شرکت فلان.
  معمولا برخی از افراد روی نوشتن این عناوین بسیار اصرار می‌کنند. لطفا قبل از برقراری ارتباط با هر رسانه‌ای ببنید که قالب کلی آن رسانه در معرفی نویسنده‌ها به چه صورت است.
• و نکته آخر اینکه سعی کنید به دنبال ارتباط پایدار با رسانه‌ها باشید. این ارتباط در نتیجه نوشتن مطالب خوب و حضور منظم و پیوسته شما در مطبوعات آن هم در گذر زمان به وجود می‌آید. بعد از چند ماه یا چند سال به مرور خواهید دید که در «چرخه‌ مطبوعاتی» قرار گرفته‌اید و از رسانه‌های مختلف برای همکاری، مصاحبه، حضور و غیره با شما تماس می‌گیرند.
  وگرنه هر کدام از ما می‌توانیم با ترفندی خاص یک‌شبه به سوژه داغ تمام رسانه‌ها تبدیل شویم و بعد از مدتی هم با همان سرعت افول کنیم و تمام.

——————————————————

——————————————————

برای دانلود رایگان کتاب «صفر کیلومتر؛ آموزش نویسندگی علمی برای تازه‌کارها»، لطفا ایمیل خود را در کادر زیر وارد کنید:
[email-download download_id=”1″ contact_form_id=”484″]

برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره کتاب «صفر کیلومتر»، اینجا را کلیک کنید.